Mikropal - jest to smukły element konstrukcyjny zapewniający przekazanie oddziaływań (obciążeń) na podłoże gruntowe głównie poprzez tarcie na pobocznicy. Zgodnie z ogólno przyjętym podziałem, mikropale to elementy konstrukcyjne wiercone o średnicy trzonu do 300 mm lub przemieszczeniowe o średnicy do 150 mm. Elementem zapewniającym nośność wewnętrzną mikropala jest zazwyczaj element stalowy w postaci wiązki prętów, żerdzi, rury lub kształtownika. Czasami do przeniesienia niewielkich sił wykonuje się również mikropale niezbrojone. Mikropale zwane są również palami małośrednicowymi lub minipalami. W związku z niewielką średnicą (przekrojem poprzecznym) mikropali, obciążenia jakie jest w stanie przekazać podstawa na podłoże gruntowe są niewielkie, dlatego też mikropale traktuje się zazwyczaj, jako mikropale zawieszone, przekazujące obciążenia na podłoże gruntowe poprzez tarcie na pobocznicy.

Wyróżnić można następujące rodzaje mikropali:

Mikropale betonowe - wykonywane przeważnie z wykorzystaniem świdra ciągłego za pomocą którego wierci się otwór na projektowaną głębokość i następnie przez świder (przewód wiertniczy) podaje się zaczyn cementowy lub beton. Do wykonania mikroapli z wykorzystaniem świdra ciągłego konieczne jest zastosowanie maszyn (palownic lub wiertnic) o dużych gabarytach i masie własnej, dlatego znajdują zastosowanie głównie na otwartych powierzchniach o stabilnej platformie roboczej.

Mikropale drewniane - wykonywane przeważnie z drewna sosnowego, ze względu na niewielki koszt i nadającą się formę długich i prostych pni drzew. Wymiary mikropali uzależnione są od wymiarów drewna handlowego i wahają się zazwyczaj w granicach średnicy wynoszącej 18-30cm i długości 12-15 m. Obecnie bardzo rzadko stosowane ze względu na dużą wrażliwość na zmiany wilgotności podłoża gruntowego i dużą dostępność mikropali wykonywanych z innych materiałów.

Mikropale gruntocementowe - są to mikropale, których trzon stanowi materiał rodzimy (grunt), z którego zbudowane jest podłoże gruntowe, zmodyfikowany poprzez zastosowanie materiału wiążącego i polepszającego parametry materiału rodzimego (zazwyczaj zaczyn cementowy). Formowanie mikropali odbywa się w podłożu gruntowym poprzez mieszanie zaczynu z gruntem lub wtłaczanie go za pomocą pomp ciśnieniowych. Zaczyn cementowy w połączeniu z materiałem rodzimym tworzy trzon mikropala. Do grupy mikropali gruntobetonowych można zaliczyć m.in. mikropale iniekcyjne systemowe lub "jet grouting".

Mikropale iniekcyjne "jet grouting" - wykonywane w technologii iniekcji strumieniowej w wyniku mieszania wtłaczanego zaczynu wiążącego z cząsteczkami gruntu, co pozwala na uformowanie w gruncie buławy gruntowo-cementowej o kształcie zbliżonym do walca. W uformowaną buławę zabudowane zostaje zbrojenie zazwyczaj w postaci żerdzi, rury lub kształtownika. Średnica mikropali uzależniona jest od panujących warunków gruntowych, ciśnienia pod jakim zatłaczany jest zaczyn cementowy i wydajności objętościowej pomp do iniekcji. Wytrzymałość trzonu mikropala uzależniona jest m.in. od rodzaju zastosowanego zaczynu, budowy podłoża gruntowego i rodzaju zbrojenia.

Mikropale iniekcyjne systemowe - wykonywane poprzez zastosowanie systemu typu "all in one", którego istotę stanowią gwintowane na całej długości stalowe rury (żerdzie) wykorzystywane, jako przewód wiertniczy, przewód iniekcyjny oraz element nośny mikropala. Średnica i nośność mikropala systemowego uzależniony jest m.in. od panujących warunków gruntowych, typu zastosowanej żerdzi i rodzaju koronki wiertniczej. Mikropale te charakteryzują się dużą nośnością, o wartościach przekraczających 1000 kN.

Mikropale iniektowane - wykonywane poprzez wiercenie otworu w gruncie, który następnie wypełnia się zaczynem cementowym do którego wprowadza się zbrojenie z przymocowaną instalacją iniekcyjną. Instalacja ta umożliwia wykonanie w kolejnym etapie prac dodatkowej iniekcji strefowej zwiększajacej nośność mikropala.

Mikropale kombinowane - mikropale wykonywane z użyciem różnych materiałów; może to być na przykład połączenie mikropali drewnianych i żelbetowych (mikropal drewniany, jako zanurzony w wodzie i mikropal żelbetowy w części nadwodnej).

Mikropale prefabrykowane (żelbetowe) - wykonywane są poprzez wbijanie lub wciskanie gotowych elementów prefabrykowanych. Podstawową zaletą tego typu mikropali jest możliwość ich wykonania w bardzo niskich temperaturach, pełna kontrola nośności każdego z mikropali oraz możliwość wykonania pod kątem.

Mikropale stalowe - wykonywane zazwyczaj z rur stalowych o średnicy do 30 cm. Rdzeń rury po opuszczeniu na docelową głębokość wypełnia się betonem. Najczęściej wpłukiwane są w grunt, rzadziej wbija się je z użyciem kafara.

Mikropale wciskane z iniekcją - składają się z prefabrykowanych elementów stalowo-betonowych lub stalowych, które wciska się siłownikiem w podłoże gruntowe. Dodatkowo po wciśnięciu na projektowaną głębokość wykonywana jest iniekcja pozwalająca na zwiększenie nośności mikropali.

Mikropale wiercone - do grupy mikropali wierconych można zaliczyć wszystkie mikropale, których technologia wykonania polega na wierceniu otworu w podłożu gruntowych, a następnie wykonaniu mikropala. Do grupy tej można zaliczyć m.in. mikropale iniekcyjne systemowe, które wykonujemy poprzez wiercenie z jednoczesną iniekcją podczas ruchów obrotowo - posuwnych w dół, mikropale iniekcyjne "jet grouting", które formowane są podczas ruchów obrotowych z jednoczesnym posuwem w górę, ale także mikropale wykonywane świdrem ślimakowym poprzez wykonanie otworu w podłożu gruntowym i jego zabetonowanie wraz z zabudową zbrojenia.

Galeria

❮ ❯