Obudowa berlińska to tymczasowa konstrukcja oporowa pełniąca funkcję obudowy głębokich wykopów i zapewniająca przeniesienie obciążeń związanych z parciem gruntu, dzięki elementom konstrukcyjnym, które stanowią zazwyczaj profile dwuteowe. Profile pogrążane są w grunt przy pomocy wibromłota lub montowane w otworach wierconych wypełnionych zawiesiną cementowo-bentonitową. Wypełnienie powierzchni pomiędzy kształtownikami stanowi na ogół opinka drewniana, rzadziej stosuje się dyle żelbetowe lub wypraski stalowe.

W realizacjach dla których czas ma kluczowe znacznie i Inwestorowi zależy na zwiększeniu tempa prowadzenia robót ziemnych i ich bezpieczeństwie możliwe jest wykonanie obudowy berlińskiej, w której wypełnienie stanowią pale, a nie opinka drewniana czy betonowa. Różnica pomiędzy „obudową berlińską” a palisada wykonaną w ten sposób polega głównie na długości pali niezbrojonych (wypełniaczy). W palisadzie długość pali zbrojonych i nie zbrojonych jest zazwyczaj taka sama. W przypadku „obudowy berlińskiej” wykonywanej tylko z wykorzystaniem pali, pale wypełniające wykonuje się do projektowanego dna wykopu lub tylko nieco niżej, natomiast pale zbrojone stanowiące element nośny wykonuje się na projektowaną długość.